|
|
|
|
Picture on the
left: Doctor employed by the prison of Bruges, probably employed
by the hospital St. Jean, which offers luxury diets for fat
Americans and cover the murders of political prisoners.
Picture on the right: Jurgen Van Poeck, director
general of the prison of Bruges, according to whom the commander
Zarmaev "is not sick and refuses medical treatment".
They obey the orders of Dr. Van Mol, who receives
his own Minister De Clerck, the European Court of Human Rights
covers the murders. |
LICHT
OP DE MOORDENAARS VAN COMMANDANT ARBI ZARMAEV
Jacqueline de Croÿ - 7 avril 2011
- Vertaling: Eheu
In Belgische gevangenissen wordt een beleid gevoerd
dat er voor zorgt dat politieke gevangenen binnen elf dagen sterven.
Dat gebeurd door ze water te onthouden waardoor ze uitdrogen. De
dag voor het verwachte overlijden van de gevangene, wordt er dan
in zijn cel een wit poeder gestrooid.
Op 5 april kreeg Professor Giorgio Gagliardi toestemming om commandant
Arbi Zarmaev, een Tsjetsjeense krijgsheer die om politieke redenen
in België gevangen zit, te bezoeken. De arts van de Hasseltse gevangenis
weigerde een jaar lang om hem te ontvangen, terwijl de bewaarders
van de gevangenis al die tijd de gewoonte hadden om Zarmaev met
pijltjes waarin een slaapmiddel zat door het raampje van zijn cel
in slaap te schieten. Hij werd vier dagen lang met zijn handen en
voeten op zijn rug vastgebonden gehouden, zonder hem eten of drinken
te geven, een behandeling die gemiddeld na drie dagen de dood tot
gevolg heeft.
Volgens de arts die in de Brugse gevangenis door het ministerie
van Justitie aan Zarmaev werd toegewezen, verkeerde deze in een
normale toestand bij zijn aankomst in Brugge vanuit de Hasseltse
gevangenis, hoewel hij hele diepe snijwonden had veroorzaakt door
de handboeien en die zo ontstoken waren dat het onmogelijk was om
ze hechten. De arts gaf aan de Italiaanse professor aan hoe diep
de wonden waren door zijn duim en wijsvinger een centimeter uit
elkaar te houden. Op de vraag van de professor of het bot zichtbaar
was, knikte de arts bevestigend terwijl hij zijn schouders ophaalde.
De arts van de Hasseltse gevangenis, die de commandant nooit gezien
heeft, had hem een medicijn voorgeschreven om zijn ´paranoïde wanen´
te genezen, volgens zijn collega in Brugge....maar geen enkel desinfecterend
middel voor zijn wonden. Zijn medisch dossier is zo dun dat er niet
eens in vermeld staat wat het gewicht van de patiënt is!
Een aan de Brugse gevangenis. d.w.z. aan het beroemde St. Jans-ziekenhuis,
verbonden psychiater, schreef medicijnen tegen schizofrenie voor
om de wonden van de commandant te genezen, als we de arts van de
Brugse gevangenis mogen geloven. De commandant had niet het recht
om in de ziekenboeg te worden opgenomen, ´omdat hij niet ziek is´
en omdat ´hij weigert zich te laten behandelen´, aldus de directeur-generaal
van de Brugse gevangenis, Jürgen Van Poeck. De algemeen directeur
van het Belgische gevangeniswezen, Hans Meurissen, gaf het bevel
om Zarmaev volgens de ´Guantanamo methode’ te behandelen, wat inhoudt
dat Zarmaev niet uit zijn cel mag zonder boeien om zijn handen en
voeten, d.w.z. direkt op zijn vreselijke botdiepe wonden. Hij verdroeg
die vreselijke pijn tien dagen lang elke dag om zijn familie te
gaan ontmoeten in de gevangenis, maar daarna lukte hem dat niet
meer.
Professor Gagliardi heeft kans gezien om een heel preciese beschrijving
van de AIVB-cellen op te stellen, waaruit blijkt dat wat de commandant
beweert over zijn behandeling daar, heel wel mogelijk is. De met
tralies uitgeruste cel-deur is voorzien van een raampje, dat de
bewaarders elk kwartier luidruchtig openen en weer sluiten, en elke
keer schijnen ze daarbij met een heel sterke lichtstraal in de cel,
om de gevangenen wakker te houden, terwijl de rest van de tijd een
lamp met gedempt licht brand in de cel. De cel is een soort gang
die éen meter breder en langer is dan het bed van de gevangene.
In de breedte van de cel zit een ongeveer 50 cm hoog raam van ondoorzichtige
glas zodat de gevangene niet naar buiten kan kijken. De pijn die
zijn handboeien veroorzaken is zodanig onverdraaglijk dat de commandant
al 11 dagen zijn cel niet heeft kunnen verlaten.
Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, heeft op 4 april
van de moeder van de jongste zoon van de commandant een verzoek
ontvangen om diens leven te redden via een beroep op artikel 39
van het reglement. Dit Hof wordt geacht tijdelijke noodmaatregelen
aan te wijzen in het het geval er een urgent gevaar is voor onherstelbare
schade. Met name dus wanneer de gevangene met de dood bedreigd wordt
(dat is de bepaling van art. 2 van de Conventie), of mishandeld
wordt (art. 3 van de Conventie verbiedt marteling, mishandeling
en vernedering van gevangenen), of als er sprake is van inbreuk
op zekere eisen i.v.m. het recht op en het respect voor de privacy
en het familieleven van de gevangene (dat wordt bepaald door art.
8 van de Conventie).
´Het Europese Hof voor de rechten van de Mens onderneemt binnen
enkele uren actie’, aldus Francoise Tulkens- de staatssecretaris
van familie-zaken-, tijdens een conferentie van de Raad van State
in Parijs. Het Europese Hof geeft echter aan dat het een te volle
agenda heeft om het verzoek in deze zaak in behandeling te kunnen
nemen, het beperkt zich er toe te eisen dat de commandant onmiddellijk
in het ziekenhuis wordt opgenomen, en dat het hem toegestaan wordt
te trouwen en zijn zoon wettelijk te erkennen, ook al verbiedt de
Belgische wet dat laatste, - voordat hij zou komen te overlijden.
De hoop dat dat alles zou gaan gebeuren bleek echter ijdel: de Belgische
Justitie reageerde door de behandeling van de commandant in een
´zwarte´ om te zetten, door overdag het licht in zijn cel uit te
draaien zodat er nu alleen nog wat schemer door het ondoorzichtige
raam naar binnen komt.
´Commandant Zarmaev is verward, maar hij is niet gek, en zijn leven
kan nog gered worden´, zo verklaarde professor Gagliardi. De dag
daarop mocht de moeder van zijn jongste zoon hem door het raampje
van de celdeur zien, maar dat was alleen maar omdat men hoopte dat
Zarmaev daardoor radeloos zou worden en dat er demonstraties van
Tsjetsjenen zouden volgen, die dan hardhandig door de Belgische
politie beëindigd kunnen worden. Men heeft een wit poeder in zijn
cel gestrooid, klaarblijkelijk is dat gedaan door het personeel
van de gevangenis, want niemand anders heeft toegang tot de cel.
De dood die gewoonlijk volgt na een verblijf van elf dagen in de
isoleercel zonder water, zou dus uiteindelijk wel eens veroorzaakt
kunnen worden in dit geval door een drug die verstrekt wordt in
een verduisterde cel.
De commandant is doof geworden inmiddels. Hij zit op de grond terwijl
hij het witte poeder mijn zijn vingers betast en voortdurend de
volgende woorden prevelt: