Accueil - Home  
Organe de presse  
         
 
IndexNews
 
    HOME
Change language
Français
English
Italiano Neederland
 
Droit Fondamental
... partners, photos, videos FR - EN - NE - IT
Dossiers - Cartelle
Qui sommes ?
Communiqué de presse
Light on the assassins of Commander Arbi Zarmaev
Picture on the left: Doctor employed by the prison of Bruges, probably employed by the hospital St. Jean, which offers luxury diets for fat Americans and cover the murders of political prisoners. Picture on the right: Jurgen Van Poeck, director general of the prison of Bruges, according to whom the commander Zarmaev "is not sick and refuses medical treatment". They obey the orders of Dr. Van Mol, who receives his own Minister De Clerck, the European Court of Human Rights covers the murders.

LICHT OP DE MOORDENAARS VAN COMMANDANT ARBI ZARMAEV

Jacqueline de Croÿ - 7 avril 2011 - Vertaling: Eheu

In Belgische gevangenissen wordt een beleid gevoerd dat er voor zorgt dat politieke gevangenen binnen elf dagen sterven. Dat gebeurd door ze water te onthouden waardoor ze uitdrogen. De dag voor het verwachte overlijden van de gevangene, wordt er dan in zijn cel een wit poeder gestrooid.

Op 5 april kreeg Professor Giorgio Gagliardi toestemming om commandant Arbi Zarmaev, een Tsjetsjeense krijgsheer die om politieke redenen in België gevangen zit, te bezoeken. De arts van de Hasseltse gevangenis weigerde een jaar lang om hem te ontvangen, terwijl de bewaarders van de gevangenis al die tijd de gewoonte hadden om Zarmaev met pijltjes waarin een slaapmiddel zat door het raampje van zijn cel in slaap te schieten. Hij werd vier dagen lang met zijn handen en voeten op zijn rug vastgebonden gehouden, zonder hem eten of drinken te geven, een behandeling die gemiddeld na drie dagen de dood tot gevolg heeft.

Volgens de arts die in de Brugse gevangenis door het ministerie van Justitie aan Zarmaev werd toegewezen, verkeerde deze in een normale toestand bij zijn aankomst in Brugge vanuit de Hasseltse gevangenis, hoewel hij hele diepe snijwonden had veroorzaakt door de handboeien en die zo ontstoken waren dat het onmogelijk was om ze hechten. De arts gaf aan de Italiaanse professor aan hoe diep de wonden waren door zijn duim en wijsvinger een centimeter uit elkaar te houden. Op de vraag van de professor of het bot zichtbaar was, knikte de arts bevestigend terwijl hij zijn schouders ophaalde.

De arts van de Hasseltse gevangenis, die de commandant nooit gezien heeft, had hem een medicijn voorgeschreven om zijn ´paranoïde wanen´ te genezen, volgens zijn collega in Brugge....maar geen enkel desinfecterend middel voor zijn wonden. Zijn medisch dossier is zo dun dat er niet eens in vermeld staat wat het gewicht van de patiënt is!

Een aan de Brugse gevangenis. d.w.z. aan het beroemde St. Jans-ziekenhuis, verbonden psychiater, schreef medicijnen tegen schizofrenie voor om de wonden van de commandant te genezen, als we de arts van de Brugse gevangenis mogen geloven. De commandant had niet het recht om in de ziekenboeg te worden opgenomen, ´omdat hij niet ziek is´ en omdat ´hij weigert zich te laten behandelen´, aldus de directeur-generaal van de Brugse gevangenis, Jürgen Van Poeck. De algemeen directeur van het Belgische gevangeniswezen, Hans Meurissen, gaf het bevel om Zarmaev volgens de ´Guantanamo methode’ te behandelen, wat inhoudt dat Zarmaev niet uit zijn cel mag zonder boeien om zijn handen en voeten, d.w.z. direkt op zijn vreselijke botdiepe wonden. Hij verdroeg die vreselijke pijn tien dagen lang elke dag om zijn familie te gaan ontmoeten in de gevangenis, maar daarna lukte hem dat niet meer.

Professor Gagliardi heeft kans gezien om een heel preciese beschrijving van de AIVB-cellen op te stellen, waaruit blijkt dat wat de commandant beweert over zijn behandeling daar, heel wel mogelijk is. De met tralies uitgeruste cel-deur is voorzien van een raampje, dat de bewaarders elk kwartier luidruchtig openen en weer sluiten, en elke keer schijnen ze daarbij met een heel sterke lichtstraal in de cel, om de gevangenen wakker te houden, terwijl de rest van de tijd een lamp met gedempt licht brand in de cel. De cel is een soort gang die éen meter breder en langer is dan het bed van de gevangene. In de breedte van de cel zit een ongeveer 50 cm hoog raam van ondoorzichtige glas zodat de gevangene niet naar buiten kan kijken. De pijn die zijn handboeien veroorzaken is zodanig onverdraaglijk dat de commandant al 11 dagen zijn cel niet heeft kunnen verlaten.

Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, heeft op 4 april van de moeder van de jongste zoon van de commandant een verzoek ontvangen om diens leven te redden via een beroep op artikel 39 van het reglement. Dit Hof wordt geacht tijdelijke noodmaatregelen aan te wijzen in het het geval er een urgent gevaar is voor onherstelbare schade. Met name dus wanneer de gevangene met de dood bedreigd wordt (dat is de bepaling van art. 2 van de Conventie), of mishandeld wordt (art. 3 van de Conventie verbiedt marteling, mishandeling en vernedering van gevangenen), of als er sprake is van inbreuk op zekere eisen i.v.m. het recht op en het respect voor de privacy en het familieleven van de gevangene (dat wordt bepaald door art. 8 van de Conventie).

´Het Europese Hof voor de rechten van de Mens onderneemt binnen enkele uren actie’, aldus Francoise Tulkens- de staatssecretaris van familie-zaken-, tijdens een conferentie van de Raad van State in Parijs. Het Europese Hof geeft echter aan dat het een te volle agenda heeft om het verzoek in deze zaak in behandeling te kunnen nemen, het beperkt zich er toe te eisen dat de commandant onmiddellijk in het ziekenhuis wordt opgenomen, en dat het hem toegestaan wordt te trouwen en zijn zoon wettelijk te erkennen, ook al verbiedt de Belgische wet dat laatste, - voordat hij zou komen te overlijden. De hoop dat dat alles zou gaan gebeuren bleek echter ijdel: de Belgische Justitie reageerde door de behandeling van de commandant in een ´zwarte´ om te zetten, door overdag het licht in zijn cel uit te draaien zodat er nu alleen nog wat schemer door het ondoorzichtige raam naar binnen komt.

´Commandant Zarmaev is verward, maar hij is niet gek, en zijn leven kan nog gered worden´, zo verklaarde professor Gagliardi. De dag daarop mocht de moeder van zijn jongste zoon hem door het raampje van de celdeur zien, maar dat was alleen maar omdat men hoopte dat Zarmaev daardoor radeloos zou worden en dat er demonstraties van Tsjetsjenen zouden volgen, die dan hardhandig door de Belgische politie beëindigd kunnen worden. Men heeft een wit poeder in zijn cel gestrooid, klaarblijkelijk is dat gedaan door het personeel van de gevangenis, want niemand anders heeft toegang tot de cel. De dood die gewoonlijk volgt na een verblijf van elf dagen in de isoleercel zonder water, zou dus uiteindelijk wel eens veroorzaakt kunnen worden in dit geval door een drug die verstrekt wordt in een verduisterde cel.

De commandant is doof geworden inmiddels. Hij zit op de grond terwijl hij het witte poeder mijn zijn vingers betast en voortdurend de volgende woorden prevelt:

Allah...het zijn fascisten!
Allah...het zijn fascisten!
Allah...het zijn fascisten!

Ondertussen is de Belgische regering bezig een manier te zoeken om de moord op Ayndi Zarmaev te legaliseren, een man die in de zelfde legereenheid als zijn broer heeft gediend, - maar hem zullen ze niet te pakken krijgen door hem in de val te lokken.

_____

Fondation Princesses de Croÿ et Massimo Lancellotti - 10 Rue Faider - 1060 Bruxelles - Belgique - Droit de réponse: postmaster@droitfondamental.eu

Free counter and web stats