Stichting Prinsessen van Croÿ en Massimo Lancelotti: Oprichtster valselijk beschuldigd van identiteits-diefstal om haar getuigenis in diskrediet te brengen.

Journalist Juozas Ivanaukas : "Journalisten prostitueren zich door moedwillig informatie te vervalsen t.b.v. financiële en politieke belangen."

Werkgroep Morkhoven : "Informatie over pedofiele netwerken wordt volledig gecensureerd in België. De Litouwers moeten er voor waken dat men hun hun vrijheid van meningsuiting niet ontneemt, zoals dat ons nu in België overkomt.''

Priester Jonas Varkala geeft een mooie beschrijving van de bijbelse ideeën over de rechten van het kind.

Parlements-lid Saliaus Stoma spreekt over de juridische instrumenten waarmee kindermisbruik in Litouwen en in de westerse democratieën bestreden kan worden.

Prof. Maurizio Bruni presenteert een update over de veranderingen in de rol van getuigen-deskundigen bij de aanpak van kindermisbruik in Italië.

Maria Benigno, voorzitster van Ancore AID Bambini spreekt over de rol van vrijwilligers bij de strijd tegen sexueel kindermisbruik : een Italiaans experiment.

Rita Broka, een Letse journaliste: haar ex-man, een piloot die een privé-vliegtuig bezat, werd veroordeeld wegens het sexueel misbruiken van hun dochtertje, maar kreeg geen straf.

Dr. Zaiga Blau spreekt over posttraumatische stress-stoornis a.g.v. sexueel misbruik in de kindertijd.

De moeder en de zus van Drasius Kedys.

PEDOFILIE: POGING TOT SABOTAGE VAN HET CONGRES IN KAUNAS

Jacqueline de Croÿ - 30 janvier 2011 - Vertaling: Eheu

Meer dan 400 mensen hebben op 22 januari j.l. in Litouwen deelgenomen aan de eerste europese conferentie over het justitiële falen wat betreft de bestrijding van pedocriminele netwerken. De NGO Drasius Kedys had specialisten op het terrein van onderzoek naar de kinderporno-industrie, wetenschappers, politici, journalisten en geestelijken uitgenodigd uit België, Italië, Letland en vanuit heel Litouwen, om de situatie wat betreft kindermisbruik uit te leggen en om mogelijke oplossingen voor dat probleem te bestuderen. Deze eerste conferentie in Litouwen over dat probleem was live te bekijke op de televisie vanuit het beste hotel van Kaunas, het Park Inn.


LIETUVAS RYTAS: DE LITOUWSE KRANT EN HET LITOUWSE TV-STATION WAARVAN DE JOURNALISTEN NIET KUNNEN LEZEN, MAAR WEL HEEL GOED RODDELEN

Op het moment waarop de top-journalist Juozas Ivanaukas bezig was een zeer kritisch beeld te schetsen van bepaalde Litouwse media-organen die zich 'prostitueren' door welbewust informatie te vervalsen t.b.v. politieke of financiële belangen, publiceerde de Lietuvos rytas een reportage onder de titel "De aanhangers van Kedys hebben in Kaunas een valse Belgische prinses uitgenodigd''. Een zekere prinses de Croÿ zou een verblijfsvergunning in Litouwen hebben verkregen door zich uit te geven voor een Belgische prinses, volgens de journalist. Het was duidelijk dat de bedoeling absoluut niet was om een correcte reportage over het congres te maken, want het artikel werd om 14.58 u. gepubliceerd, terwijl het debat op het congres doorging tot 17.00 u..

Het opvallende bij deze roddel is dat de Litouwse pers kennelijk geen onderscheid kan maken tussen twee totaal verschillende familienamen, namen waarover op het Internet toch heel duidelijke informatie te vinden is. Een artikel van de New York Times uit 1913 had al bericht dat 'de hertog de Croÿ [...] in 1801 de titel van souverein had verkregen in Duitsland, [...] te weten Hertog van Dulmen in Westfalen. [...] Zodoende staat het Huis van de Croÿ op gelijke voet met de regerende dynastieën.'' Dat is ook de reden waarom Leopold II, Koning van België, in 1933 alle Belgische leden van het Huis Croÿ het recht toekende om de prinselijke titel te voeren en al haar nazaten die van Doorluchtige Hoogheid.

Het is niet zo dat deze journalisten analfabeet zijn, nee, ze waren er doelbewust op uit om mij te belasteren. Ze vroegen me of ik lid was van de koninkijlie Belgische familie. Mijn antwoord was dat het om twee verschillende families ging, met verschillende titels: de leden van de Koninklijke familie zijn koninklijke hoogheiden en die van mijn familie zijn doorluchtige hoogheden. Die journalisten hebben mijn berichten over de zaak Kedys een jaar lang via de Litouwse pers kunnen volgen, omdat die pers daar regelmatig aandacht aan besteedde. Mijn conclusie is dan ook dat de krant Lietuvos rytas doelbewust een vals schandaal heeft geschapen op de dag van het congres om daardoor een écht schandaal te kunnen verbergen.

Ik was naar Litouwen gekomen om de het politieke aspect van de pedocriminele netwerken in de EU onder de aandacht te brengen, om zo de Litouwers te waarschuwen voor allerlei valkuilen. Het werkelijke probleem bestaat uit de inbreuk die gemaakt wordt op de internationale wetgeving, en de bedoeling van die inbreuk is om de waarheid te vervalsen omtrent dossiers die het imago van EU schade toe kunnen brengen. Dat is m.n. ook het geval bij het wettelijk toelaten dat er verenigingen voor pedofilie mogen bestaan. In Nederland staat het de pedofilie-vereniging Martijn vrij reclame te maken voor kindermisbruik op haar website, onder het mom van de vrijheid van meningsuiting, zolang ze maar geen kinderpornografie publiceert.

Daar tegenover staan de NGO's die strijden tegen de sexuele uitbuiting van kinderen: hun kan verboden worden namelijk om van hun vrijheid van meningsuiting gebruik te maken als ze daarbij de gebreken van de EU aan de kaak stellen. Dat is wat de NGO Werkgroep Morkhoven overkwam toen haar verboden werd in de jaren 90 om pamfletten uit de delen in Antwerpen En haar opricher, Marcel Vervloesem, wordt het op dit moment verboden om zich uit te laten over de kindermisbruik-netwerken die hier in Europa actief zijn. Ons wordt verboden weerwoord te leveren tegen de valse aantijgingen warvan wij het slachtoffer zijn. De advocaat van Marcel Vervloesem moet een klacht indienen bij justitie om een geval van identiteitsvervalsing op Facebook aangepak te krijgen,maar in mijn geval wordt mijn account door Facebook opgeheven op basis van een valse klacht uit Litouwen.

DE RECHTERS IN LITOUWEN ZIJN NOG GROTERE KWAADSPREKERS DAN DIE IN DE REST VAN DE EU

In Litouwen worden, net als in België, klachten die de tekortkomingen van de EU aan de kaak stellen, niet ontvankelijk verklaard door de klagers verdacht te maken, hetgeen door de rechtbanken gelegitimeerd wordt door de wettige rechtsgang te schenden. Maar in België wordt de schijn tenminste nog op gehouden. In Litouwen gebeurt dat niet.

De Belgische Justitie kent de facto justiële onschendbaarheid toe aan mafiosi en aan de media, zolang ze maar leugens opdissen die Justitie in staat stelt vonissen te vellen die op geen enkele manier de gebrekkige verantwoordelijkheid van de Staat openbaar maken. De klacht van de NGO Werkgroep Morkhoven over het pedocrimenele netwerk van Zandvoort is in het geheim onder het tapijt gewerkt, en daarna gebruikt om de leugens van bandieten die de voornaamste onderzoeker van die zaak van verkrachting beschudligden, voor waar te verkopen. Marcel Vervloesem werd namelijk veroordeeld ondanks het feit dat er negen medische verklaringen lagen waarin bewezen werd dat zijn gezondheidstoestand hem niet in staat stelde zo'n daad te begaan.

In Litouwen gebeurd het zelfde, alleen zonder de komedie die we in ons land kennen. De Litouwse maffia heeft het recht om een rechter neer te knallen op straat, terwijl hun collega's hier in België alleen toestemming hebben om rechters om te brengen bij in scene gezette ongelukken.

De Justitie in Litouwen had maar twee uur nodig om tot het vonnis 'schudlig' te komen voor Drasius Kedys wegens de moord - vlak voor het proces tegen hen- op twee personen die hij had willen dwingen verantwoording af te leggen voor het sexueel misbruik van zijn dochter en zijn nichtje, Hij werd er van beschuldigd een brave rechter te hebben vermoord die door zijn dochtertje van vier vals beschuldigd zou zijn geweest, zeggende 'dat hij een grote plasser had waaruit creme kwam'. Bovendien werd hij schuldig bevonden aan de moord op een eerbare strip-tease danseres bij wier lichaam hij het op zijn naam geregistreerde moordwapen zou hebben achter gelaten. Hij werd beschuldigd nog voor dat de autoriteiten de tijd hadden genomen om wetenschappelijk vast te laten stellen of hetzelfde wapen voor beide moorden gebruikt was, en of dat wapen wellicht niet van de beschuldigde gestolen was. Er werd officiëel bekend gemaakt dat hij voortvluchtig was, zonder dat men rekening hield met de mening van zijn familie die zei dat hij door de echte moordenaars ontvoerd was.

Wat heel erg opvalt in Litouwen, is het aantal mensen dat bij gevoelige zaken betrokken is en waarvan beweerd wordt dat ze omkomten a.g.v. een overdosis alchohol. Drasius Kedys zou nadat hij zich bedronken had, op een zachte lente-nacht zijn doodgevroren terwijl hij vlak naast een riviertje lag te slapen. Hij zou het voor elkaar hebben gekregen om zijn dochtertje een toneelstuk van een uur lang te leren opvoeren over sexueel misbruik, hoewel het bekend is dat het concentratie vermogen van kinderen van vier zodanig is dat ze een jaar op de theaterschool nodig hebben om een stukje toneel van vijf minuten te leren spelen. De peet-oom van het meisje zou eveneens overleden zijn a.g.v. het feit dat hij in beschonken toestand in een plas water van 50 centimeter diep terecht was gekomen. Dat gebeurde twee dagen voordat hij voor de rechter moest komen op de beschuldiging van sexueel misbruik. Bij een andere gevoelige zaak zou een zeer chique man terwijl hij stomdronken was van de zesde etage van een flatgebouw zijn gevallen op het moment dat hij bezig was om vanaf die plek naar beneden te plassen.

WIE VAN DE TWEE IS HET MEEST VOLWASSEN: HET KIND VAN ZES OF DE MOEDER VAN DRIE-EN-TWINTIG?

Het dochtertje van Drasius Kedys heeft onmiskenbaar haar eigen moeder ervan beschuldigd dat ze haar prostitueerde, maar de moeder is zonder enige vorm van gerechtelijk onderzoek vrijgesproken,- hoewel er toch nadrukkelijk om zo'n onderzoek was gevraagd. De moeder deed een vreemde 'bekentenis' na het congres. Ze legde uit dat ze een arm onschuldig meisje was toen ze werd verleid door de jonge en rijke zakenman - die ook nog charmant was- waarvan ze op 17 jarige leeftijd een kind kreeg om hem een jaar later te verlaten...verzekerd van een alleraardigste alimentatie. De jonge vrouw van 23 schijnt niet erg bewogen door de moord op de man die ze ooit had liefgehad. Ze besmeurt zelfs luchtig zijn nagedachtenis. Ze verwijt de familie Kedys dat zij haar nooit heeft geaccepteerd, wat o.i. nogal begrijpelijk is. Haar zus die sriptease-danseres was in een nachtclub had de voogdij over haar, en haar zwager was een mafioso die 14 keer veroordeeld was. Ze beschuldigt iedereen ervan dat hij liegt, alleen maar om haar kwaad te doen.

Wij hebben de familie Kedys ontmoet, en wij zagen iets heel anders: oprechte mensen, open, redelijk en goedhartig. Kedys zou er duidelijk beter aan gedaan hebben om het jonge meisje terug naar haar strippende zus en criminele zwager te sturen. Hij zou nu nog leven als hij haar had aangeraden naar school te blijven gaan i.p.v. op mannen te jagen in nachtclubs. Hij heeft zich vergist toen hij dacht dat hij een meisje tegen een milieu kon beschermen waar niemand zich uit bevrijden kan zonder daar een zware prijs voor te betalen. Hij heeft zijn verantwoordelijk als vader voor zijn dochtertje genomen. Het bewijs voor de eerzaamheid van de familie Kedys ligt in het feit dat zij doorgaan met hun strijd om dit kind te beschermen, terwijl dat in een land als Litouwen heel gevaarlijk is.

EEN SPRANKJE HOOP. VALSE SCHIJN OF WERKELIJKHEID?

Vlak voor het congres ontstond er tegelijkertijd in België en in Litouwen een sprankje hoop aangaande het recht op een gelijke behandeling door Justitie. Het Hof van Cassatie vernietigde namelijk een vonnis waarvan het stelde dat het een daad van intimidatie was, terwijl in Litouwen een gerechtshof oordeelde dat het dochtertje van Drasius Kedys het recht moest hebben om mee te beslissen over haar verblijfplaats. De moeder eist de voogdij, maar het kind wil bij de zus van haar vader wonen. De moeder heeft nu het recht het kind 4 uur per week te bezoeken, maar om dat in overeenstemming met de rechten van het kind te brengen, zou dat moeten gebeuren in een therapeutische setting. Het vreemde was dat de moeder na het congres toe gaf dat het voor haar moeilijk zou zijn om voor het kind te zorgen, maar dat ze het toch wilde proberen. Laten we hopen dat de rechtbank haar zal uitleggen dat een kind geen stuk speelgoed is.

DIT IS PAS HET BEGIN VAN DE STRIJD IN LITOUWEN: WIJ STEUNEN DE CORRECTE PARTIJ EN ZULLEN ZE PROBEREN TE WAARSCHUWEN VOOR DE VALKUIKEN DIE ZE ZULLEN TEGENKOMEN

Het congres van Kaunas heeft ons duidelijk gemaakt dat Litouwen gezegend is met een groot aantal burgers dat al het mogelijke doet om de kinderrechten te beschermen. Er zijn ook veel uitstekende journalisten die vechten voor het recht op vrije informatie vergaring en uitwisseling, - daarmee zijn ze zo'n beetje de uitzondering vandaag de dag in Oost-Europa. De Litouwers hebben ook het geluk dat ze een politicus hebben, Saliaus Stoma, die er niét op uit is om het probleem van het groot aantal kinderen dat in zijn land bij de sex-industrie betrokken is, te negeren. Hij ijvert voor wetgeving die aansluit bij de strengen normen die de EU in deze voor staat. Wij hebben wetten nodig die rechters die willens en wetens de grondrechten en fundamenteelste wetten negeren het recht ontnemen om een openbare functie te bekleden.